Advances in Respiratory Medicine

199 KiB

Open AccessReview

„Sieć Oddechowa”. Wielofunkcyjna Rola Przepony—Przegląd Piśmiennictwa

by Janusz Kocjan, Mariusz Adamek, Bożena Gzik-Zroska, Damian Czyżewski and Mateusz Rydel

Adv. Respir. Med. 2017, 85(Supp. IV), 29-38; https://doi.org/10.5603/ARM.57076 - 25 Jan 2018

Viewed by 752

Przepona jest głównym mięśniem zaangażowanym w proces oddychania. Stanowi też istotny punkt anatomiczny oddzielający jamę klatki piersiowej od jamy brzusznej. Podobnie jak inne struktury i narządy w ludzkim ciele, spełnia więcej niż jedną funkcję, poprzez wiele połączeń anatomicznych, które razem tworzą „sieć oddechową”. [...] Read more.

Przepona jest głównym mięśniem zaangażowanym w proces oddychania. Stanowi też istotny punkt anatomiczny oddzielający jamę klatki piersiowej od jamy brzusznej. Podobnie jak inne struktury i narządy w ludzkim ciele, spełnia więcej niż jedną funkcję, poprzez wiele połączeń anatomicznych, które razem tworzą „sieć oddechową”. Poza funkcją oddechową, przepona pomaga utrzymać właściwą postawę ciała, stabilizuje bowiem odcinek lędźwiowy kręgosłupa podczas wykonywania rozmaitych czynności ruchowych. Odgrywa także ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu układu naczyniowego i limfatycznego, a także uczestniczy w czynnościach żołądkowo-przełykowych, takich jak połykanie, wymiotowanie. Jest również barierą antyrefluksową. W niniejszej pracy przedstawiono szczegółowo anatomię i zagadnienia związane z embriologią przepony, próbując także wykazać, że jest ona ważny „punktem wymiany informacji” pochodzących z różnych miejsc ludzkiego organizmu oraz że sama w sobie stanowi źródło owych „informacji”. W pracy omówiono także wszystkie funkcje przepony związane z oddychaniem. Full article

217 KiB

Open AccessReview

Nadciśnienie Płucne w Przebiegu śródmiąższowych Chorób Płuc—Czy Leczenie Ukierunkowane na PAH Przynosi Korzyści?

by Monika Szturmowicz, Aneta Kacprzak and Jan Kuś

Adv. Respir. Med. 2017, 85(Supp. IV), 20-28; https://doi.org/10.5603/ARM.57075 - 25 Jan 2018

Viewed by 397

Abstract

Nadciśnienie płucne (PH) jest rozpoznawane u 40–50% chorych w końcowym stadium rozsianych śródmiąższowych chorób płuc (DPLD) i wiąże się ze znacznym pogorszeniem rokowania. Najnowsze wytyczne Europejskiego Towarzystwa Chorób Płuc i Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego zalecają w tej grupie chorych najbardziej optymalne leczenie DPLD oraz [...] Read more.

Nadciśnienie płucne (PH) jest rozpoznawane u 40–50% chorych w końcowym stadium rozsianych śródmiąższowych chorób płuc (DPLD) i wiąże się ze znacznym pogorszeniem rokowania. Najnowsze wytyczne Europejskiego Towarzystwa Chorób Płuc i Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego zalecają w tej grupie chorych najbardziej optymalne leczenie DPLD oraz przewlekłą tlenoterapię u chorych z PaO₂ poniżej 60 mm Hg. Leki stosowane w tętniczym nadciśnieniu płucnym (PAH) nie są rekomendowane chorym na PH-DPLD, ze względu na ryzyko zwiększenia przecieku krwi nieutlenowanej w płucach i w konsekwencji, pogorszenia hipoksemii. Jednak leczenie ukierunkowane na PAH może przynosić korzyść w wybranych sytuacjach klinicznych. Autorzy obecnej pracy próbują znaleźć odpowiedź na kilka ważnych pytań: czy terapia ukierunkowana na PAH może przynieść korzyści w PH-DPLD, kto powinien być poddany terapii ukierunkowanej na PAH, jaka grupa leków jest najbardziej obiecująca, w jaki sposób należy oceniać wyniki leczenia? Full article

166 KiB

Open AccessCase Report

Łagodne Przerzutowe Mięśniaki z Zajęciem Płuc

by Marta Maskey-Warzęchowska, Magdalena Chojnowska, Konrad Ptaszyński, Renata Rubinsztajn, Marzena Padzik-Moczydłowska and Rafał Krenke

Adv. Respir. Med. 2017, 85(Supp. IV), 14-19; https://doi.org/10.5603/ARM.57074 - 25 Jan 2018

Viewed by 602

Abstract

Łagodne przerzutowe mięśniaki (BML) to schorzenie charakteryzujące się występowaniem guzów wywodzących się z komórek mięśni gładkich macicy w różnych narządach u kobiet, które przebyły leczenie chirurgiczne mięśniaków macicy. Występowanie zmian ogniskowych nasuwa podejrzenie rozsianej choroby nowotworowej, w związku z czym u chorych niejednokrotnie [...] Read more.

Łagodne przerzutowe mięśniaki (BML) to schorzenie charakteryzujące się występowaniem guzów wywodzących się z komórek mięśni gładkich macicy w różnych narządach u kobiet, które przebyły leczenie chirurgiczne mięśniaków macicy. Występowanie zmian ogniskowych nasuwa podejrzenie rozsianej choroby nowotworowej, w związku z czym u chorych niejednokrotnie przeprowadza się szeroki panel badań w poszukiwaniu nowotworu złośliwego, a rozpoznanie ostateczne jest oparte na badaniu mikroskopowym ogniska BML. Autorzy prezentują przypadek 56-letniej chorej na BML z zajęciem płuc, u której na podstawie obrazu histopatologicznego guzka płuca usuniętego w czasie torakotomii diagnostycznej rozpoznano rozsiany nowotwór złośliwy z komórek pochodzenia mezenchymalnego. Wyniki licznych badań dodatkowych nie potwierdziły procesu nowotworowego. Ostateczne rozpoznanie BML było oparte na ponownej analizie histopatologicznej materiału pobranego w czasie biopsji chirurgicznej. Chora pozostała w obserwacji; do monitorowania zmian w płucach wykorzystano rezonans magnetyczny. Łagodne przerzutowe mięśniaki powinny być uwzględnione w diagnostyce różnicowej guzków płuc u kobiet. Chore na BML wymagają długoterminowej obserwacji, w związku z czym w wyborze metody obrazowania należy również wziąć pod uwagę efekt kumulacji dawki promieniowania jonizującego. Full article

1445 KiB

Open AccessCase Report

Pierwotny Maziówczak Opłucnej i Płuca z Przerzutami do Mózgu u Dziecka: Nietypowe Objawy

by Pushpak Chandrakant Chirmade, Sonia Parikh, Asha Anand, Harsha Panchal, Apurva Patel and Sandip Shah

Adv. Respir. Med. 2017, 85(Supp. IV), 8-13; https://doi.org/10.5603/ARM.57073 - 25 Jan 2018

Viewed by 409

Abstract

Pierwotny nowotwór płuc rzadko występuje u dzieci. Najczęściej spotykane pierwotne złośliwe nowotwory płuc u dzieci to blastoma opłucnej i płuc oraz rakowiak. Maziówczak stanowi około 1% wszystkich nowotworów złośliwych występujących u dzieci. Maziówczak opłucnej i płuca jest zjawiskiem rzadkim i trudnym do rozpoznania. [...] Read more.

Pierwotny nowotwór płuc rzadko występuje u dzieci. Najczęściej spotykane pierwotne złośliwe nowotwory płuc u dzieci to blastoma opłucnej i płuc oraz rakowiak. Maziówczak stanowi około 1% wszystkich nowotworów złośliwych występujących u dzieci. Maziówczak opłucnej i płuca jest zjawiskiem rzadkim i trudnym do rozpoznania. Mięsaki tkanek miękkich zazwyczaj posiadają dużą skłonność do przerzutów, jednak przerzuty do mózgu występują sporadycznie, nawet w zaawansowanych postaciach rozsianej choroby. Taki przebieg choroby został przedstawiony zaledwie w 3 opisach przypadków. Pierwotny maziówczak opłucnej i płuc z przerzutami do mózgu jest jeszcze rzadziej spotykany. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 11-letniego chłopca, u którego pojawiły się gorączka i trwający od 20 dni kaszel. Początkowo sądzono, że przyczyną jest ropień płuc, lecz po wykonaniu badań histopatologicznego, immunohistochemicznego i molekularnego rozpoznano maziówczaka. Po upływie tygodnia od pierwszej wizyty u dziecka pojawiły się objawy neurologiczne, tj. drgawki i stopniowo postępujące osłabienie siły kończyny dolnej. Wyniki tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego wskazywały na istnienie przerzutów do mózgu. Biorąc pod uwagę rzadkość występowania nowotworów płuc u dzieci, rozpoznanie kliniczne choroby pozostaje prawdziwym wyzwaniem. Często zdarza się, że rozpoznanie jest opóźnione, ponieważ objawy ze strony układu oddechowego mogą być przypisywane stanom zapalnym lub chorobom zakaźnym. Pierwotny maziówczak płuc i opłucnej występuje rzadko i sporadycznie wywołuje przerzuty do mózgu. Powinien być jednak brany pod uwagę przy rozpoznaniu różnicowym pierwotnych nowotworów płuc u dzieci, ponieważ przy wczesnym rozpoznaniu może być uleczalny, zaś w przypadku agresywnego przebiegu z przerzutami na przykład do mózgu, wczesne rozpoznanie jest szczególnie ważne. Full article

70 KiB

Open AccessCase Report

Pierwotny Chłoniak Płuc Typu MALT z Objawami Zapalenia Płuc Opornego na Leczenie

by Asma Iftikhar, Albert Magh, Muhammed Azaz Cheema, Sarah Thappa, Sonu Sahni and Stephen Karbowitz

Adv. Respir. Med. 2017, 85(Supp. IV), 3-7; https://doi.org/10.5603/ARM.57072 - 25 Jan 2018

Viewed by 517

Abstract

Pierwotny chłoniak płuc (PLL) jest rzadką chorobą obejmującą jedno lub dwa płuca, trudną do rozpoznania na podstawie samych badań klinicznych i radiologicznych. Z powodu braku swoistych objawów, PLL może być rozpoznany niewłaściwie jako zapalenie płuc lub rak. Jest najczęściej spotykanym chłoniakiem typu MALT [...] Read more.

Pierwotny chłoniak płuc (PLL) jest rzadką chorobą obejmującą jedno lub dwa płuca, trudną do rozpoznania na podstawie samych badań klinicznych i radiologicznych. Z powodu braku swoistych objawów, PLL może być rozpoznany niewłaściwie jako zapalenie płuc lub rak. Jest najczęściej spotykanym chłoniakiem typu MALT będącym pozawęzłowym chłoniakiem B-komórkowym o niskiej złośliwości, najczęściej umiejscowionym w przewodzie pokarmowym. Pierwotny chłoniak płuc powinien być brany pod uwagę w rozpoznaniu różnicowym zapalenia płuc niepoddającego się leczeniu. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 84-letniego pacjenta, u którego wystąpił pierwotny chłoniak płuc typu MALT z objawami opornego na leczenie zapalenia płuc, co okazało się prawdziwym wyzwaniem klinicznym. Full article

92 KiB

Open AccessAbstract

Tlenek Azotu w Wydychanym Powietrzu, Atopia i Wyniki Spirometrii u Chorych na Astmę i Nieżyt Nosa w Indiach

by Raj Kumar and Nitesh Gupta

Adv. Respir. Med. 2017, 85(Supp. IV), 2; https://doi.org/10.5603/ARM.57071 - 25 Jan 2018

Viewed by 372

Abstract

Wstęp: Astma jest przewlekłym schorzeniem zapalnym dróg oddechowych. Stężenie tlenku azotu (NO) może być mierzone w sposób nieinwazyjny w wydychanym powietrzu (FeNO). Celem badania była ocena wpływu czynników antropometrycznych i czynnościowych na pomiary FeNO, a także ocena korelacji pomiędzy FeNO a wynikami [...] Read more.

Wstęp: Astma jest przewlekłym schorzeniem zapalnym dróg oddechowych. Stężenie tlenku azotu (NO) może być mierzone w sposób nieinwazyjny w wydychanym powietrzu (FeNO). Celem badania była ocena wpływu czynników antropometrycznych i czynnościowych na pomiary FeNO, a także ocena korelacji pomiędzy FeNO a wynikami badania spirometrycznego i stężeniem wybranych markerów zapalnych u chorych na astmę i nieżyt nosa. Materiał i metody: Badanie miało charakter prospektywny i obejmowało chorych na astmę (BA) i nieżyt nosa (AR), którzy zgłaszali się do poradni w latach 2011–2015. Osoby zdrowe stanowiły grupę kontrolną. U wszystkich badanych wykonano spirometrię z próbą rozkurczową, pomiar FeNO, testy skórne (prick tests), pobrano krew w celu oznaczenia bezwzględnej liczby eozynofilii we krwi obwodowej i całkowitego stężenia IgE w surowicy. Wyniki: Spośród 528 uczestników badania, u 215 rozpoznano astmę (BA), u 248 astmę i nieżyt nosa (BA-AR), a grupę kontrolną (HC) stanowiła grupa 65 osób. Średnie stężenie FeNO było wyższe u chorych z atopią w porównaniu z osobami bez atopii (34.14 v. 25.99; p < 0.001), u chorych na astmę w porównaniu z osobami bez astmy (30.46 v. 12.91; p < 0.001) i u chorych ze współistnieniem astmy i nieżytu nosa w porównaniu z osobami zdrowymi (32.56 v. 30.46; p < 0.001). Iloraz szans (OR) dla FeNO w badanej populacji wskazuje na związek z płcią męska, bezwzględną liczbą eozynofilów we krwi obwodowej (AEC), uczuciem duszności, czasem trwania objawów, dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku atopii. Trafność diagnostyczna FeNO dla astmy wyrażona jako pole pod krzywą (AUC) wyniosła 0.833 (95% [CI], 0.717–0.901), z wartością odcięcia wynoszącą 19.45 przy czułości 71.2% i swoistości 81.8% (p < 0.001). Pozytywna wartość predykcyjna dla rozpoznania astmy przy pomocy FeNO wyniosła 96.84% (95% CI: 94.43–98.23), a negatywna wartość prognostyczna 30% (95% CI: 23.78–37.05). Wnioski: Parametry antropometryczne i stopień duszności wpływają na wyniki FeNO. Podobny wpływ na wyniki FeNO ma atopia. Dodatkowo stwierdzono brak korelacji pomiędzy wynikami spirometrii a FeNO, co wskazuje na odmienny charakter zjawisk fizjologicznych mierzonych przez te parametry. Full article

54 KiB

Open AccessAbstract

Wybrane Aspekty Opieki Medycznej nad Chorymi na Astmę lub Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc (POCHP) w Polsce

by Joanna Miłkowska-Dymanowska, Adam J. Białas and Paweł Górski

Adv. Respir. Med. 2017, 85(Supp. IV), 1; https://doi.org/10.5603/ARM.57070 - 25 Jan 2018

Viewed by 445

Abstract

Wstęp: Istotnym problemem jest brak jednolitych standardów dotyczących zróżnicowanej roli lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) i specjalistów prowadzących chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP). Celem niniejszej pracy było oszacowanie jakości postępowania medycznego z uwzględnieniem dwustopniowego systemu opieki zdrowotnej. Materiał i metody [...] Read more.

Wstęp: Istotnym problemem jest brak jednolitych standardów dotyczących zróżnicowanej roli lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) i specjalistów prowadzących chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP). Celem niniejszej pracy było oszacowanie jakości postępowania medycznego z uwzględnieniem dwustopniowego systemu opieki zdrowotnej. Materiał i metody: Badanie wykonano w okresie 9.2016–12.2016 roku. Zastosowano metodę ankietową. W badaniu uczestniczyli lekarze POZ oraz alergolodzy i pulmonolodzy z Polski. Moduł podstawowy kwestionariusza zawierał dane o liczbie leczonych na astmę i POChP, przebieg wizyt, zalecane leczenie, przestrzeganie zaleceń przez pacjentów. Z kolei, moduł kwestionariusza dla specjalistów dotyczył szczegółów wizyt specjalistycznych, ich częstości, charakteru, oceny terapii farmakologicznej i niefarmakologicznej oraz oceny leczenia w POZ. Wyniki: Kwestionariusz podstawowy wypełniło 807 lekarzy ze stażem pracy wynoszącym średnio 21 lat (± 9.85). Większość ankietowanych stanowili lekarze POZ (56%), następnie specjaliści chorób płuc (28%) i alergolodzy (16%). Lekarze POZ leczyli 47 osób/miesiąc z chorobami obturacyjnymi, 48.94% chorujących na astmę oraz 51.06% na POChP. Raportowali 3 nowe rozpoznania/ miesiąc astmy lub POCHP. Alergolodzy leczyli głównie chorych na astmę (105 osób/miesiąc), w tym 19 nowo zdiagnozowanych osób). Pulmonolodzy przyjmowali miesięcznie mniej chorych na astmę niż chorych na POChP—odpowiednio 71 i 98 pacjentów i raportowali 14 osób/miesiąc nowych rozpoznań POChP. Większość chorych przyjmowała leki w osobnych inhalatorach w tym: wziewne glikokortykosteroidy (wGKS), długodziałający agoniści receptora b-adrenergicznego (LABA). Najczęściej stosowanym typem inhalatora we wszystkich 3 grupach był dysk. Według specjalistów ponad połowa chorych z nowo rozpoznaną chorobą lub leczonych przez POZ wymagała modyfikacji leczenia. Wnioski: Istnieje ilościowa dysproporcja w zakresie opieki medycznej nad chorym na POCHP lub na astmę pomiędzy stanem rzeczywistym, a faktycznymi i zgodnymi ze światowymi standardami, potrzebami pacjentów. Full article

Journal Menu

Journal Browser

Adv. Respir. Med., Volume 85, Issue Supp. IV (January 2017) – 7 articles , Pages 1-38

Further Information

Guidelines

MDPI Initiatives

Follow MDPI