Search Results (27)

Samoistne włóknienie płuc (IPF) jest śródmiąższową chorobą płuc o złym rokowaniu. Chociaż mechanizmy prowadzące do powstania choroby nie zostały do końca wyjaśnione, wiąże się ona z rozwojem raka płuc, co dodatkowo pogarsza rokowanie. Liczne prace donoszą o współistnieniu IPF i raka płuc u 9.8%, a nawet 50% pacjentów, w zależności od czasu trwania obserwacji. Chociaż sformułowano wytyczne dotyczące leczenia raka płuc dla populacji ogólnej, brakuje powszechnie przyjętych zaleceń dla grupy chorych na IPF. Tymczasem różne zabiegi onkologiczne mogą prowadzić do nagłych zaostrzeń IPF (acute exacerbation of IPF). Autorzy pracy podjęli próbę dokonania przeglądu dostępnych danych na temat raka płuc u chorych, u których wcześniej rozpoznano IPF. Full article

W pracy przedstawiono przypadki trzech kobiet, które były leczone rytuksymabem z powodu seropozytywnego, erozyjnego, deformującego, reumatoidalnego zapalenia stawów. Po terapii rytuksymabem u pacjentek wystąpiło nawracające zapalenie zatok i zapalenie płuc, a następnie rozstrzenie oskrzeli. Czasowy związek między terapią rytuksymabem a początkiem powikłań ze strony układu oddechowego doprowadził do uznania leku za możliwy mechanizm patogenny. Full article

Mycoplasma pneumoniae jest powszechnie występującym patogenem wywołującym, szczególnie często u dzieci, choroby układu oddechowego, w tym pozaszpitalne zapalenie płuc. Chociaż w większości przypadków zakażenie spowodowane przez tę bakterię ma przebieg kliniczny i samoistnie ustępuje, istnieją doniesienia o ciężkich przypadkach zachorowań. W pracy przedstawiono dwa przypadki dzieci, które zachorowały na martwicze zapalenie płuc wywołane przez M. pneumonia. U obojga pacjentów początkowo występowały nieznaczna gorączka, kaszel i łagodne objawy ze strony układu oddechowego, jednak wyniki badań obrazowych ujawniły martwicze zapalenie płuc. Początkowo podejrzewano typowe bakteryjne zapalenie płuc, dlatego leczenie empiryczne nie obejmowało antybiotyków makrolidowych. Gdy przebieg kliniczny nie ulegał poprawie, terapia antybiotykowa została zmieniona, z uwzględnieniem rzadziej spotykanych patogenów. Stan obojga pacjentów uległ poprawie, gdy potwierdzono mykoplazmatyczne zapalenie płuc i do leczenia włączono doustne antybiotyki makrolidowe. Chociaż M. pneumoniae rzadko powoduje martwicze zapalenie płuc, powinno się ten drobnoustrój brać pod uwagę, gdy zwykła empiryczna terapia antybiotykowa nie przynosi oczekiwanych efektów. Zanim w kręgu rozważań znajdą się rzadko występujące drobnoustroje, trzeba pamiętać, że pojawienie się nietypowego objawu częstej choroby jest bardziej prawdopodobne niż wystąpienie typowego objawu w przebiegu choroby rzadkiej. Full article

Wstęp: Do oceny skuteczności terapii u pacjentów leczonych z powodu zapalenia płuc na oddziałach intensywnej terapii niezbędne jest monitorowanie czynności płuc. Spośród technik przyłóżkowych szczególnie interesujące są ultrasonografia płuc oraz technika termodylucji przezpłucnej. Celem jednoośrodkowego badania obserwacyjnego była ocena korelacji pomiędzy badaniem ultrasonograficznym płuc (LUS, lung ultrasound examination) a parametrami objętościowymi termodylucji przezpłucnej, takimi jak wskaźnik pozanaczyniowej wody wewnątrzpłucnej (EVLWI, extravascular lung water index) i wskaźnik przepuszczalności naczyń płucnych (PVPI, pulmonary vascular permeability index). Materiał i metody: Przeanalizowano dane medyczne dwunastu pacjentów wymagających wentylacji mechanicznej i monitorowania hemodynamicznego metodą PiCCO (pulse index continuous cardiac output) z powodu świeżo rozpoznanego zapalenia płuc. Porównano wyniki badań ultrasonograficzych płuc przeprowadzonych w pierwszym i trzecim dniu terapii przeciwbakteryjnej z wartościami uzyskanymi metodą termodylucji przezpłucnej, wykonanymi w tych samych dniach. W celu oceny trendów obliczono różnicę między wartościami uzyskanymi w pierwszym i trzecim dniu. Wyniki: Nie znaleziono korelacji pomiędzy badanymi zmiennymi, z wyjątkiem korelacji między PVPI i EVLWI, zarówno mierzonymi w tym samym dniu (Rho = 0.3; 95% CI −0.02–0.59; p = 0.03), jak i w trzydniowym trendzie (Rho = 0.6; 95% CI 0.2–0.8; p = 0.005). Wnioski: Wyniki badania wskazują, że parametry wolumetryczne uzyskane za pomocą metody PiCCO oraz badanie USG płuc powinny być interpretowane ostrożnie i z uwzględnieniem stanu klinicznego pacjenta, pamiętając, że możliwy jest brak korelacji między uzyskanymi wynikami a rzeczywistym stanem zmian zapalnych w płucach. Full article

Pierwotny chłoniak płuc (PLL) jest rzadką chorobą obejmującą jedno lub dwa płuca, trudną do rozpoznania na podstawie samych badań klinicznych i radiologicznych. Z powodu braku swoistych objawów, PLL może być rozpoznany niewłaściwie jako zapalenie płuc lub rak. Jest najczęściej spotykanym chłoniakiem typu MALT będącym pozawęzłowym chłoniakiem B-komórkowym o niskiej złośliwości, najczęściej umiejscowionym w przewodzie pokarmowym. Pierwotny chłoniak płuc powinien być brany pod uwagę w rozpoznaniu różnicowym zapalenia płuc niepoddającego się leczeniu. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 84-letniego pacjenta, u którego wystąpił pierwotny chłoniak płuc typu MALT z objawami opornego na leczenie zapalenia płuc, co okazało się prawdziwym wyzwaniem klinicznym. Full article

Śródmiąższowe zapalenie płuc z cechami reakcji autoimmunologicznej (IPAF) to termin opisujący przypadki śródmiąższowych chorób płuc i współtowarzyszących im zmian klinicznych, serologicznych i/lub morfologicznych o podłożu autoimmunologicznym, które nie spełniają reumatologicznych kryteriów rozpoznania konkretnej choroby tkanki łącznej (CTD). Najczęściej śródmiąższowe zapalenie płuc pojawia się wtórnie do choroby tkanki łącznej, zdarza się jednak, że jest jej pierwszą i jedyną manifestacją. Limfocytowe zapalenie płuc (LIP) to rzadka choroba, która charakteryzuje się naciekiem śródmiąższu oraz przestrzeni międzypęcherzykowych przez limfocyty, plazmocyty oraz inne komórki linii limfopoetycznej. Przyczyna LIP jest wciąż nieznana, ale może być ono jedną z manifestacji choroby tkanki łącznej. Kliniczny przebieg bywa bardzo zróżnicowany—od samoistnej remisji po przyśpieszoną progresję prowadzącą do niewydolności oddechowej i zgonu pomimo zastosowania systemowej glikokortykosteroidoterapii (sGKS). Ponieważ obecnie brakuje standardów terapeutycznych, LIP leczy się empirycznie. W pracy zaprezentowano przypadek 54-letniej, HIV-negatywnej kobiety, u której na podstawie obrazu klinicznego oraz zmian radiologicznych wysunięto podejrzenie LIP. Wyniki badań laboratoryjnych wskazywały na podłoże autoimmunologiczne, odchylenia nie były jednak charakterystyczne dla żadnej konkretnej układowej choroby tkanki łącznej. Z uwagi na ciężki stan kliniczny chorej, wdrożono leczenie immunosupresyjne bez wykonywania biopsji płuca. W pracy opisano okres dwuletniej obserwacji chorej oraz wszelkie wątpliwości diagnostyczno-terapeutyczne. Full article

Dietylokarbamazyna w leczeniu eozynofilowego zapalenia płuc wywołanego infestacją pasożytem (tropical pulmonary eosinofilia) przynosi poprawę tylko u części pacjentów, a w przypadku fazy przewlekłej schorzenia leczenie jest nieskuteczne u 20–40% chorych. W tych przypadkach stosuje się kortykosteroidy, choć skuteczność tego postępowania nie została dotychczas potwierdzona. U opisywanej pacjentki po trzech tygodniach standardowego leczenia dietylokarbamazyną odnotowano jedynie częściową odpowiedź kliniczną, hematologiczną i fizjologiczną. Do dwóch kolejnych cykli leczenia dołączono kortykosteroid, co przyczyniło się do całkowitego wyleczenia. Dwa miesiące później doszło jednak do wznowy choroby, przy czym stwierdzono wykładniki fazy przewlekłej schorzenia, ale kontynuacja leczenia kortykosteroidem przyniosła zadowalającą odpowiedź kliniczną. Full article

Płuco połykacza ognia jest ostrym procesem zapalnym miąższu płuc wywołanym aspiracją węglowodorów w postaci płynnej. Schorzenie klasyfikuje się jako szczególną postać chemicznego zapalenia płuc o charakterze toksycznym. W pracy przedstawiono przypadek połykacza ognia-amatora, który przypadkowo zaaspirował do dróg oddechowych około 1/3 szklanki płynnej podpałki do grilla zawierającej mieszaninę płynnych węglowodorów. Kilka godzin później u chorego wystąpiły nasilone objawy chorobowe, w tym osłabienie, wzrost ciepłoty ciała, opłucnowy ból w klatce piersiowej na wysokości mostka, bóle mięśni pleców, nasilona duszność i suchy kaszel. W badaniu radiologicznym płuc stwierdzono zagęszczenia miąższowe w płatach dolnych, głównie po stronie lewej oraz zmiany o charakterze pneumatocele. Po upływie około tygodnia od incydentu nastąpiła poprawa stanu klinicznego chorego, a w ciągu trzech miesięcy zmiany radiologiczne ustąpiły prawie całkowicie. Opis przypadku uzupełniono przeglądem piśmiennictwa dotyczącego płuca połykacza ognia. Full article

Zarostowe zapalenie oskrzelików jest rzadką chorobą płuc, której istotą jest podśluzówkowe i okołooskrzelikowe włóknienie oskrzelików prowadzące do koncentrycznego zwężenia ich światła. J edną z częstych przyczyn powyższych zmian jest inhalacja toksycznych gazów, oparów i dymów. Z a kluczowe we wstępnej diagnostyce uważa się stwierdzenie nieodwracalnej obturacji ze zmniejszeniem wartości FEV₁ poniżej 60%, po wykluczeniu innych przyczyn tych zaburzeń. Ostateczne rozpoznanie opiera się na badaniu histologicznym wycinka płuca. Niezależnie od czynnika sprawczego, rokowanie jest złe, a efekty podejmowanych prób leczenia pozostają niezadowalające. W pracy przedstawiono przypadek młodego chemika narażonego wskutek niestosowania środków ochronnych na toksyczne działanie gazów i oparów. Duszność wysiłkowa oraz nieodwracalne zaburzenia obturacyjne stały się powodem diagnostyki chorego na oddziale chorób płuc. Na podstawie badania histologicznego wycinka płuca rozpoznano zarostowe zapalenie oskrzelików. Full article

Leflunomid (LEF), pochodna izoksazolowa, należy do leków przeciwreumatycznych modyfikujących przebieg choroby (DMARDs), które stanowią podstawę leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS). J est lekiem skutecznym i bezpiecznym u chorych na RZS w sytuacji, gdy standardowe leczenie nie spowodowało znaczącej poprawy lub było źle tolerowane, ale może wywoływać śródmiąższową chorobę płuc. Czynnikami ryzyka wystąpienia śródmiąższowej choroby płuc wywołanej LEF są: stwierdzane wcześniej zmiany śródmiąższowe w płucach, palenie papierosów, niska masa ciała i stosowanie dawki nasycającej. W pracy przedstawiono przypadek 59-letniego chorego na RZS, z nikotynizmem w wywiadzie, leczonego w przeszłości metotreksatem (MTX), u którego wystąpiły duszność, kaszel i gorączka po około 2 miesiącach leczenia LEF. Z astosowano metyloprednizolon w pulsach, następnie prednizon i cyklofosfamid. Po okresie przejściowej poprawy doszło do narastania niewydolności oddechowej i zgonu. Full article

One of the fundamental elements of therapy in patients hospitalised in the Intensive Care Unit (ICU) is mechanical ventilation (MV). MV enables sufficient gas exchange in patients with severe respiratory insufficiency, thus preserving the proper functioning of organs and systems. However, clinical and experimental studies show that mechanical ventilation may cause severe complications, e.g. lung injury (VALI, VILI), systemic inflammatory response syndrome (SIRS), and, on rare occasions, multiple organ failure (MOF). Mechanical ventilation and especially endotracheal intubation are associated also with higher risk of infectious complications of the respiratory system: ventilator-associated respiratory infection (VARI) and ventilator-associated pneumonia (VAP). The complications of the MV listed above have a significant influence on the length of treatment and also on the increase of the costs of therapy and mortality of patients who stay in an ICU. These negative effects of supported breathing are the reasons for intensive research to find new biological markers of inflammation and lung injury, more sensitive and specific diagnostic instruments, more effective methods of therapy, and programs of prevention. The purpose of this article is the presentation of current knowledge concerning VAP-related infections, to allow pulmonologists and general practitioners to become more familiar with the problem. Basic and the most important data concerning the definition, epidemiology, pathophysiology, microbiology, diagnostics, treatment, and prevention of VAP have been included. Additionally, ventilator-associated tracheobronchitis (VAT) was discussed. Full article

Pneumocystozowe zapalenie płuc (PCP) jest jedną z wielu infekcyjnych chorób układu oddechowego u zakażonych HIV wywoływaną przez patogen Pneumocystis jiroveci, zaliczany do grzybów. Pneumocystoza jest od ponad 30 lat najczęstszą chorobą wskaźnikową zespołu nabytego niedoboru odporności (AIDS). Najważniejszym czynnikiem ryzyka rozwoju PCP jest obniżenie liczby limfocytów T CD4⁺ poniżej 200 komórek/mcL. Objawy kliniczne choroby to: przewlekły kaszel, duszność i osłabienie. W badaniu gazometrycznym krwi tętniczej lub arterializowanej krwi kapilarnej często stwierdza się hipoksemię, a w tomografii komputerowej o wysokiej rozdzielczości — obraz matowej szyby. Leczeniem z wyboru jest parenteralne podawanie trimetoprimu z sulfametoksazolem, U chorych w średnim i ciężkim stanie zaleca się systemowe podawanie glikokortykosteroidów. Współistnienie zakażenia wirusem cytomegalii (CMV) pogarsza rokowanie chorych. Narządowego zajęcia w przebiegu zakażenia CMV należy poszukiwać u chorych z liczbą komórek T CD4⁺ poniżej 50/mcL. Kwestią sporną pozostaje leczenie zakażenia CMV u chorych z rozpoznanym PCP. Uważa się, że w większości przypadków zakażenie CMV pozostaje bezobjawowe. Glikokortykosteroidy podawane w przypadkach PCP o cięższym przebiegu mogą pogarszać rokowanie i promować rozwój objawowego cytomegalowirusowego zapalenia płuc. W pracy przedstawiono dwa przypadki PCP, które były pierwszym objawem zakażenia HIV. W obu udowodniono również zakażenie CMV. Full article

Apoptoza jest postacią zaprogramowanej śmierci, zasadniczą w utrzymaniu homeostazy ustrojowej, w tym zapoczątkowania, rozwoju i zejścia reakcji odpornościowych. Wyróżniono dwa główne szlaki apoptozy, zewnątrzpochodny (z pośrednictwem receptorów śmierci) i wewnątrzpochodny (mitochondrialny). Dodatkowo limfocyty o czynności cytotoksycznej inicjują apoptozę komórek docelowych na szlaku granzymów/perforyny (pseudoreceptorowym). Swoiste procesy apoptotyczne, tj. śmierć komórkowa wzbudzona aktywacją (AICD) i śmierć z zaniechania (NID) są odmianami odpowiednio: szlaku zewnątrz- i wewnątrzpochodnego. Obydwa wydają się pełnić kluczową rolę w apoptozie uczulonych antygenowo komórek T w fazie kontrakcji odczynu zapalnego. Limfocyty pęcherzykowe (AL) są prawie wyłącznie efektorowymi komórkami T, uczestniczącymi w patofizjologii śródmiąższowych chorób płuc (ILD). Liczba AL w dolnych drogach oddechowych zależy od rekrutacji do płuc, proliferacji i miejscowej apoptozy. Zgodnie z piśmiennictwem należy zaznaczyć, że AL zwykle nie proliferują w pęcherzykach płucnych, częstość ich apoptozy wynosi około 1% komórek u osób zdrowych i jest ono znamiennie obniżone w chorobach z limfocytowym zapaleniem pęcherzyków, jak sarkoidoza i zewnątrzpochodne alergiczne zapalenie pęcherzyków (EAA). Mechanizmy apoptozy AL nie zostały całkowicie wyjaśnione. Prawdopodobnie zasadnicze znaczenie w wygaszaniu odpowiedzi ze strony komórek T, jak w remisji w EAA lub sarkoidozie, pełni jednak proces NID, podczas gdy mechanizm AICD ma znaczenie pomocnicze i/lub modulujące. Wypada podkreślić, że wiele chorób grupy ILD ma charakter przewlekły bez remisji lub poprawy klinicznej i opisanie ich w kategoriach ekspansji/kontrakcji odpowiedzi immunologicznej napotyka na trudności. Full article

Szczepionka BCG (Bacillus Calmette-Guérin) zawiera atenuowany szczep Mycobacterium bovis i jest wykorzystywana w szczepieniach przeciwgruźliczych na całym świecie. Jednym z dodatkowych zastosowań BCG jest immunoterapia nowotworów, w której szczepionkę podaje się w postaci wlewek do pęcherza moczowego w celu leczenia powierzchownych postaci raka pęcherza moczowego. Skuteczność immunoterapii BCG w zapobieganiu wznowie ocenia się na 70–99% i jest wyższa niż miejscowej chemioterapii. Do najczęstszych działań niepożądanych takiego leczenia należą gorączka oraz zapalenie pęcherza moczowego, natomiast poważne powikłania w postaci krwiopochodnego rozsiewu prątków do narządów, szczególnie zapalenia płuc, z tworzeniem się serowaciejących ziarniniaków w płucach spotykane są bardzo rzadko. Autorzy opisują przypadek 68-letniego mężczyzny leczonego dopęcherzowymi wlewkami BCG z powodu powierzchownego raka pęcherza moczowego. Pacjent miał wykonaną przezcewkową elektroresekcję zmian w pęcherzu, a następnie otrzymywał cyklicznie przez 3 lata dopęcherzowe wlewki BCG. Po jednej z serii wlewek, kilka dni po zakończeniu terapii, wystąpiły objawy ogólne z wysoką gorączką. W wykonanych badaniach stwierdzono cechy mogące przemawiać za zapaleniem wątroby, a w płucach zaobserwowano zmiany rozsiane. U pacjenta przeprowadzono diagnostykę inwazyjną zmian płucnych pobierając na drodze wideotorakoskopii fragment miąższu płuca. W badaniu histopatologicznym stwierdzono obecność ziarniny z centralną martwicą serowatą. Podejrzewając zakażenie BCG, rozszerzono diagnostykę o badania bakteriologiczne i genetyczne w kierunku obecności prątków kwasoopornych, które ostatecznie dały wynik negatywny. Rozpoznano ziarniniakowe zapalenie płuc jako powikłanie leczenia dopęcherzowymi wlewkami BCG. Rozpoczęto leczenie z zastosowaniem leków przeciwprątkowych. Po zakończonej farmakoterapii wykonano kontrolne badania radiologiczne stwierdzając znaczną, lecz niecałkowitą remisję zmian płucnych. Full article