Search Results (2)

Wstęp: EBUS (endobronchial ultrasonography) jest małoinwazyjną metodą diagnostyczną o dobrze ugruntowanej pozycji w diagnostyce limfadenopatii śródpiersia i wnęk płucnych. ViziShotFlex 19G needle to nowa igła przeznaczona do zastosowania w tym badaniu wprowadzona na rynek przez firmę Olympus w 2015 roku. Jej konstrukcja ma zapewnić większą giętkość uzbrojonego endoskopu oraz uzyskanie większej ilości materiału tkankowego do analizy. Cele niniejszej pracy to ocena wydolności diagnostycznej procedury EBUS-TBNA (EBUS—transbronchial needle aspiration) z zastosowaniem igły Flex 19G oraz prezentacja opinii endoskopistów na temat badania z jej użyciem. Materiał i metody: Igły Flex 19G zastosowano w diagnostyce pacjentów z adenopatią śródpiersia i/lub wnęk w dwóch ośrodkach pulmonologicznych w Polsce. Wykonywano zarówno rozmazy cytologiczne, jak i bloki komórkowe (CB—cell blocks). Dokonano prospektywnej analizy zebranych danych. Wyniki: Dwudziestu dwóch wybranych pacjentów z adenopatią potwierdzoną w tomografii komputerowej (średnia wieku 58 ± 12 lat) podano badaniu EBUS-TBNA z użyciem igieł Flex 19G. Wszystkie wykonane rozmazy cytologiczne okazały się diagnostyczne (wydolność diagnostyczna 100%). Złośliwy charakter zmiany stwierdzono w 15 przypadkach (68.2%), natomiast łagodną adenopatię u 7 pacjentów (31.8%). W 12 z 14 przypadków raka płuca wykonane CB mogły być użyte do oznaczeń immunohistochemicznych i molekularnych. Po biopsji węzłów chłonnych, zwłaszcza wnękowych, nie obserwowano nasilonego krwawienia. W porównaniu ze standardową procedurą EBUS-TBNA z użyciem igły 21/22G endoskopiści podkreślali większą giętkość uzbrojonego endoskopu oraz jakość bioptatu, natomiast w pozostałych aspektach biopsji różnice były nieznaczące. Wnioski: Pierwsze polskie doświadczenia z użyciem igieł Flex 19G okazują się być podobne do standardowej techniki z użyciem igieł 21/22G oraz prezentują wysoką wydolność diagnostyczną w raku płuca, szczególnie z zastosowaniem CB. Profil bezpieczeństwa biopsji jest akceptowalny. Full article

Zgodnie z aktualnymi zaleceniami polskimi i międzynarodowymi, wykrywanie mutacji somatycznych genu EGFR powinno być nieodzownym etapem rutynowej diagnostyki chorych na zaawansowaną postać gruczołowego raka płuca, u których rozważana jest terapia inhibitorami kinazy tyrozynowej. Klasyczne metody analizy genetycznej, takie jak sekwencjonowanie metodą Sangera, prezentują jednak ograniczoną efektywność diagnostyczną ze względu na molekularną heterogenność materiałów tkankowych//cytologicznych od chorych na raka płuca. Coraz większe znaczenie w praktyce laboratoryjnej zdobywają natomiast specjalistyczne techniki analizy mutacji o wysokiej czułości detekcji, przede wszystkim oparte na PCR w czasie rzeczywistym. Stały, dynamiczny rozwój technologii stosowanych w biologii molekularnej, zwłaszcza opracowanie metod sekwencjonowania nowej generacji, pozwala oczekiwać stosunkowo szybkiego wdrożenia równoległej analizy wielu biomarkerów predykcyjnych dla nowych terapii ukierunkowanych molekularnie, a także nieinwazyjnej diagnostyki mutacji genu EGFR w pozakomórkowej frakcji DNA izolowanego z krwi obwodowej. Full article