Search Results (45)

The International Maritime Organization (IMO) is currently rolling out more restrictive regulations in order to achieve net-zero GHG emissions by 2050. In response, the shipping industry is planning to pivot to green energy sources such as hydrogen fuel. However, since hydrogen has an extremely low boiling point (−253 °C), materials for storing liquid hydrogen must be highly resistant to low-temperature brittleness and hydrogen embrittlement. A 316L stainless steel is a typical material that meets these requirements, and various welds have been studied. In this study, 3 pass butt welding was performed by applying the FCAW (flux cored arc welding) process to 10 mm thick ASTM-A240M-316L stainless steel, with the size of the fusion zone and HAZ investigated by mechanical testing and heat transfer FE analysis according to process variables, such as heat input, welding speed, and the number of passes. In all cases, the yield and tensile strengths were about 10% and 3% higher than the base metal, respectively. Furthermore, heat transfer FE analysis showed an average error rate of 1.3% for penetration and 10.5% for width and confirmed the size of the HAZ, which experienced temperatures between 500 °C and 800 °C. Full article

Distribution of inclusions plays an essential role in inducing intracrystalline ferrite, and the migration behavior of inclusions during solidification has a significant influence on their distribution. The solidification process of DH36 (ASTMA36) steel and the migration behavior of inclusions at the solidification front were observed in situ using high-temperature laser confocal microscopy. The annexation, rejection, and drift behavior of inclusions in the solid–liquid two-phase region were analyzed, providing a theoretical basis for regulating the distribution of inclusions. Analysis of inclusion trajectories showed that the velocity of inclusions decreases significantly as they near the solidification front. Further study of the force on inclusions at the solidification frontier shows three situations: attraction, repulsion, and no influence. Additionally, a pulsed magnetic field was applied during the solidification process. The original dendritic growth mode changed to that of equiaxed crystals. The compelling attraction distance for inclusion particles with a diameter of 6 μm at the solidification interface front increased from 46 μm to 89 μm, i.e., the effective length for the solidification front engulfing inclusions can be increased by controlling the flow of molten steel. Full article

Gas and oil pipeline networks require periodic inspections to detect cracks or notches that can cause industrial accidents and environmental contamination. For these inspections, the metal magnetic memory (MMM) method could be used as a non-destructive testing (NDT) technique, which does not need expensive equipment and high-skilled operators. However, more investigations are required to quantify the size and shape of defects in ferromagnetic pipes using the MMM signals. We present experimental measurements of MMM signals around five small V-shaped notches of an ASTM-A36 steel pipe using a three-axis magnetoresistive sensor. The V-shaped notches have different values of depth (500 µm, 1000 µm, 1500 µm, 2000 µm and 2500 µm) and width (1000 µm, 1500 µm, 2000 µm, 3000 µm and 3500 µm). We measured the variations of tangential and normal MMM signals around these defects and their relationships with the size of each defect. The first V-notch defect (500 μm depth and 1000 μm width) registers variations of the tangential and normal MMM signals of 14.32 μT ± 1.62 μT and 27.95 μT ± 1.14 μT, respectively. On the other hand, the fifth V-notch defect (2500 μm depth and 3500 μm width) has variations of the tangential and normal MMM signals of 68.75 μT ± 1.10 μT and 71.37 μT ± 0.72 μT, respectively. The MMM method could be used for real-time monitoring of V-shaped notches in steel pipes. This method does not require special treatment of steel pipes. Full article

Wstęp: Wczesne nieadaptacyjne schematy (EMSs, early maladaptive schemas), kształtujące się we wczesnym okresie rozwoju człowieka mogą mieć wpływ na funkcjonowanie chorego na astmę. Prezentowane badanie dotyczy prawdopodobnego związku pomiędzy schematami i obszarami osobowości a ciężkością astmy. Materiał i metody: Do niniejszego opisowego przekrojowego badania prowadzonego na Uniwersytecie Medycznym w Tabriz włączono w okresie od marca do sierpnia 2016 roku pięćdziesięciu chorych na astmę. Autorzy niniejszej pracy zbadali schematy osobowości za pomocą kwestionariusza Younga (YSQ-SF, Young Schema Questionnaire—Short Form, Young, 1994). Ocenę kliniczną i ocenę ciężkości astmy przeprowadzono za pomocą badania spirometrycznego i testu kontroli astmy (ACT, Asthma Control Test). Wyniki: U chorych na astmę niekontrolowaną (ACT < 20 punktów) i kontrolowaną (ACT ≥ 20 punktów) stwierdzono istotne upośledzenie w obszarze rozłączenia (Disconnection domain; p = 0.001). Stwierdzono również odwrotną korelację liniową pomiędzy wartością FEV1 i obszarem rozłączenia i odrzucenia (rejection schema; r = −0.29, p = 0.03) i obszarem nadmiernej czujności (over vigilance domain; r = −0.36, p = 0.01). Ponadto ujawniono ujemną korelację liniową pomiędzy wartością FEV1/FVC a obszarem nadmiernej czujności (r= −0.41, p = 0.003). Wnioski: Wczesne nieadaptacyjne schematy mogą wywierać wpływ na parametry kliniczne i ciężkość astmy. Full article

Wstęp: Remodeling dróg oddechowych jest istotną składową utrwalonej obturacji w ciężkiej astmie. Tomografia komputerowa wysokiej rozdzielczości (TKWR) to skuteczna metoda wykrywania zmian w strukturze dróg oddechowych. Celem pracy jest wykorzystanie TKWR do oceny zmian w remodelingu dróg oddechowych u pacjentów z ciężką astmą alergiczną leczonych biologicznie omalizumabem. Materiał i metody: U 12 pacjentów z ciężką astmą alergiczną, wykonano TKWR klatki piersiowej przed i po leczeniu omalizumabem. W wybranych oskrzelach obliczono następujące parametry: pole powierzchni ściany oskrzela (BA, bronchial wall area), również skorygowane o powierzchnię ciała (BSA, body surface area); procent powierzchni ściany oskrzela (WA%, wall area); i stosunek powierzchni światła do całkowitej powierzchni oskrzela (Ai / Ao). Odpowiedź kliniczną na leczenie oceniano za pomocą kwestionariusza kontroli astmy (ACQ, asthma control questionnaire), kwestionariusza jakości życia w astmie (AQLQ, asthma quality of life questionnaire) i liczby zaostrzeń w ciągu roku. Ocena obejmowała również spirometrię i eozynofilię krwi obwodowej. Wyniki: Leczenie spowodowało istotną poprawę ACQ (p = 0.035) i AQLQ (p = 0.001). Zaobserwowano istotną redukcję zaostrzeń w ciągu roku (p = 0.002) i zmniejszenie dziennej dawki steroidu sytemowego (p = 0.032). Natężona objętość wydechowa pierwszosekundowa (FEV1, forced expiratory volume in 1 second) i eozynofilia krwi obwodowej nie uległy zmianie (p = 0.846 i p = 0.221). Wymiary dróg oddechowych (Ai/Ao) poszczególnych oskrzeli były zgodne ze średnią parametrów obliczonych dla wszystkich zmierzonych oskrzeli. Chociaż zaobserwowano znaczny spadek WA (p = 0.002) i WA/BSA (p = 0.002), WA% i Ai/ /Ao nie uległy poprawie (p = 0.39 i p = 0.49). Nie stwierdzono korelacji między zmianami w drogach oddechowych a zmianami w spirometrii lub parametrach klinicznych. Wniosek: Pomimo skuteczności klinicznej omalizumabu, jego wpływ na remodeling dróg oddechowych może być ograniczony. Full article

Astma—przewlekła choroba układu oddechowego, związana z nadaktywnością i nasilającym się stanem zapalnym dróg oddechowych—dotyczy milionów ludzi na całym świecie. Witamina D wykazuje działanie przeciwzapalne oraz immunomodulujące. Uważa się, że jej niedobór (stężenie w surowicy krwi poniżej 20 ng/mL) jest związany z występowaniem chorób płuc, w tym zakażeń bakteryjnych i wirusowych oraz astmy. Wyniki niektórych badań wskazują, że niskie stężenie witaminy D w surowicy wiąże się z upośledzeniem czynności płuc i nasileniem stanu zapalnego dróg oddechowych, jak również ogólnie złymi wynikami u pacjentów chorujących na astmę. Stwierdza się zatem dodatnią zależność pomiędzy witaminą D i obrazem klinicznym astmy. Zwiększona częstość występowania astmy w ciągu ostatnich dziesięcioleci przyczynia się do zwiększonego zainteresowania suplementacją witaminy D, którą określa się nawet jako “potencjalną opcję terapeutyczną”. Niestety, wyniki badań klinicznych są niespójne i nie potwierdzają jednoznacznie pozytywnej roli suplementacji witaminy D w leczeniu i kontroli astmy. W obszernych badaniach interwencyjnych przeprowadzonych wśród pacjentów dorosłych, dzieci i kobiet w ciąży stwierdzono niewielki wpływ lub nawet brak wpływu suplementacji witaminy D na poprawę w zakresie pojawienia się nowych przypadków astmy, jej objawów lub progresji. Niniejsza praca poglądowa podsumowuje krytycznie dowody z ostatnich lat dotyczące związku pomiędzy witaminą D i astmą u pacjentów dorosłych, dzieci i kobiet w ciąży. Full article

W pracy przedstawiono pokrótce aktualnie dostępne inhalatory suchego proszku (DPI). Na podstawie danych z piśmiennictwa omówiono najczęstsze błędy popełniane przez chorych przy stosowaniu DPI oraz ich następstwa kliniczne i ekonomiczne. Szeroko omówiono czynniki wpływające na skuteczność i bezpieczeństwo terapii inhalacyjnej astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), w tym głównie z DPI. Wskazano możliwości poprawy efektywności terapii inhalacyjnej z perspektywy lekarza oraz chorego na astmę lub POChP. Przedstawiono algorytm wyboru DPI uwzględniający preferencje i kompetencje chorego. Full article

Wstęp: Astma jest przewlekłym schorzeniem zapalnym dróg oddechowych. Stężenie tlenku azotu (NO) może być mierzone w sposób nieinwazyjny w wydychanym powietrzu (FeNO). Celem badania była ocena wpływu czynników antropometrycznych i czynnościowych na pomiary FeNO, a także ocena korelacji pomiędzy FeNO a wynikami badania spirometrycznego i stężeniem wybranych markerów zapalnych u chorych na astmę i nieżyt nosa. Materiał i metody: Badanie miało charakter prospektywny i obejmowało chorych na astmę (BA) i nieżyt nosa (AR), którzy zgłaszali się do poradni w latach 2011–2015. Osoby zdrowe stanowiły grupę kontrolną. U wszystkich badanych wykonano spirometrię z próbą rozkurczową, pomiar FeNO, testy skórne (prick tests), pobrano krew w celu oznaczenia bezwzględnej liczby eozynofilii we krwi obwodowej i całkowitego stężenia IgE w surowicy. Wyniki: Spośród 528 uczestników badania, u 215 rozpoznano astmę (BA), u 248 astmę i nieżyt nosa (BA-AR), a grupę kontrolną (HC) stanowiła grupa 65 osób. Średnie stężenie FeNO było wyższe u chorych z atopią w porównaniu z osobami bez atopii (34.14 v. 25.99; p < 0.001), u chorych na astmę w porównaniu z osobami bez astmy (30.46 v. 12.91; p < 0.001) i u chorych ze współistnieniem astmy i nieżytu nosa w porównaniu z osobami zdrowymi (32.56 v. 30.46; p < 0.001). Iloraz szans (OR) dla FeNO w badanej populacji wskazuje na związek z płcią męska, bezwzględną liczbą eozynofilów we krwi obwodowej (AEC), uczuciem duszności, czasem trwania objawów, dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku atopii. Trafność diagnostyczna FeNO dla astmy wyrażona jako pole pod krzywą (AUC) wyniosła 0.833 (95% [CI], 0.717–0.901), z wartością odcięcia wynoszącą 19.45 przy czułości 71.2% i swoistości 81.8% (p < 0.001). Pozytywna wartość predykcyjna dla rozpoznania astmy przy pomocy FeNO wyniosła 96.84% (95% CI: 94.43–98.23), a negatywna wartość prognostyczna 30% (95% CI: 23.78–37.05). Wnioski: Parametry antropometryczne i stopień duszności wpływają na wyniki FeNO. Podobny wpływ na wyniki FeNO ma atopia. Dodatkowo stwierdzono brak korelacji pomiędzy wynikami spirometrii a FeNO, co wskazuje na odmienny charakter zjawisk fizjologicznych mierzonych przez te parametry. Full article

Wstęp: Istotnym problemem jest brak jednolitych standardów dotyczących zróżnicowanej roli lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) i specjalistów prowadzących chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP). Celem niniejszej pracy było oszacowanie jakości postępowania medycznego z uwzględnieniem dwustopniowego systemu opieki zdrowotnej. Materiał i metody: Badanie wykonano w okresie 9.2016–12.2016 roku. Zastosowano metodę ankietową. W badaniu uczestniczyli lekarze POZ oraz alergolodzy i pulmonolodzy z Polski. Moduł podstawowy kwestionariusza zawierał dane o liczbie leczonych na astmę i POChP, przebieg wizyt, zalecane leczenie, przestrzeganie zaleceń przez pacjentów. Z kolei, moduł kwestionariusza dla specjalistów dotyczył szczegółów wizyt specjalistycznych, ich częstości, charakteru, oceny terapii farmakologicznej i niefarmakologicznej oraz oceny leczenia w POZ. Wyniki: Kwestionariusz podstawowy wypełniło 807 lekarzy ze stażem pracy wynoszącym średnio 21 lat (± 9.85). Większość ankietowanych stanowili lekarze POZ (56%), następnie specjaliści chorób płuc (28%) i alergolodzy (16%). Lekarze POZ leczyli 47 osób/miesiąc z chorobami obturacyjnymi, 48.94% chorujących na astmę oraz 51.06% na POChP. Raportowali 3 nowe rozpoznania/ miesiąc astmy lub POCHP. Alergolodzy leczyli głównie chorych na astmę (105 osób/miesiąc), w tym 19 nowo zdiagnozowanych osób). Pulmonolodzy przyjmowali miesięcznie mniej chorych na astmę niż chorych na POChP—odpowiednio 71 i 98 pacjentów i raportowali 14 osób/miesiąc nowych rozpoznań POChP. Większość chorych przyjmowała leki w osobnych inhalatorach w tym: wziewne glikokortykosteroidy (wGKS), długodziałający agoniści receptora b-adrenergicznego (LABA). Najczęściej stosowanym typem inhalatora we wszystkich 3 grupach był dysk. Według specjalistów ponad połowa chorych z nowo rozpoznaną chorobą lub leczonych przez POZ wymagała modyfikacji leczenia. Wnioski: Istnieje ilościowa dysproporcja w zakresie opieki medycznej nad chorym na POCHP lub na astmę pomiędzy stanem rzeczywistym, a faktycznymi i zgodnymi ze światowymi standardami, potrzebami pacjentów. Full article

Leczenie astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) nie jest łatwe. Mimo że istnieje wiele leków przeciwastmatycznych, uzyskiwanie kontroli choroby sprawia nam wiele problemów. Brak przestrzegania zaleceń w leczeniu chorób obturacyjnych jest jedną z głównych przyczyn jego niepowodzenia. Historycznie, jak wynika z badań, jednym z leków, podczas stosowania którego najlepiej przestrzegano zaleceń, były preparaty zawierające kombinację salmeterol/flutikazon. Aktualnie do terapii astmy i POChP została wprowadzona wspomniana kombinacja w inhalatorze Forspiro^®. W niniejszej pracy podsumowano aktualny stan wiedzy oraz omówiono nowe badania kliniczne dotyczące AirFluSal Forspiro^®. Wydaje się, że lek ten może znacząco poprawić przestrzeganie zaleceń w terapii chorób obturacyjnych. Full article

Status socjoekonomiczny (SES—socioeconomic status) jest definiowany jako pozycja społeczna i ekonomiczna i stanowi miarę sytuacji czy też pozycji danej osoby lub też rodziny w grupie społecznej. To wypadkowa kilku pomiarów, uwzględniająca dochody, wykształcenie, zawód, miejsce zamieszkania. W badaniach wykazano, że niższy SES był w przypadku wielu chorób związany z ograniczonym dostępem do opieki zdrowotnej. Pojawiają się dane dotyczące chorób układu oddechowego, takich jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), astma oskrzelowa, mukowiscydoza, nadciśnienie płucne i inne przewlekłe schorzenia układu oddechowego, które nawiązują do podobnych obserwacji dotyczących innych chorób przewlekłych. W populacji pacjentów z POChP SES pozostaje w odwrotnej zależności z częstością jej występowania, śmiertelnością, wykorzystaniem środków na opiekę zdrowotną oraz zależnym od zdrowia współczynnikiem jakości życia (health related quality of life). W grupie pacjentów z astmą i mukowiscydozą obserwowano większe nasilenie choroby i częstość hospitalizacji przy niższym SES. Podobne obserwacje udokumentowano w przypadku sarkoidozy, nadciśnienia płucnego i obturacyjnego bezdechu sennego. Nadal dostępne są jedynie nieliczne dane dotyczące rozstrzeni oskrzeli (innych niż związanych z mukowiscydozą) oraz śródmiąższowych chorób płuc. Status socjoekonomiczny dla danej populacji można obliczyć na podstawie różnych mierników, takich jak wykształcenie, zatrudnienie, stan cywilny, ale żaden wskaźnik nie oddaje SES lepiej niż wysokość dochodów. Obecne wytyczne i algorytmy postępowania nie uwzględniają wpływu SES na przebieg choroby. Mimo dostępności znacznej liczby danych, konieczne jest tworzenie wystandaryzowanej metody uwzględniającej SES w ocenie rokowania i sposobu postępowania w przewlekłych chorobach płuc. Full article

Wstęp: Celem badania była analiza porównawcza zachowań zdrowotnych w sieci pomiędzy osobami chorymi na astmę i/lub alergię górnych dróg oddechowych a grupą referencyjną. Materiał i metody: Dokonano analizy porównawczej dwóch niezależnych badań kwestionariuszowych, przeprowadzonych przy zastosowaniu tego samego narzędzia badawczego. Badanie A przeprowadzono w 2013 roku na obszarze województwa mazowieckiego. Grupę docelową stanowiły osoby w wieku 20–44 lat (średnia wieku: 28.14 roku, mediana: 26 lat). Zebrano 1728 ankiet. Do analizy wylosowano 51 respondentów, odpowiadających liczebnością, wiekiem, płcią, wykształceniem i sytuacją materialną profilowi respondentów z badania B przeprowadzonego w 2014 roku w grupie 59 pacjentów chorych na astmę i alergie górnych dróg oddechowych (do analizy włączono 51 respondentów). Wyniki: W grupie referencyjnej (badanie A) ponad 92% respondentów deklarowało że, korzystało z Internetu przy wyszukiwaniu informacji na temat swojego zdrowia, ochrony zdrowia lub usług medycznych, natomiast w grupie chorych na astmę i/lub alergie górnych dróg oddechowych (badanie B) odsetek był wyższy i wyniósł 97% (p > 0.05). W obydwu badaniach wykazano, że ponad 74% respondentów poszukiwało w sieci informacji o konkretnej chorobie (p > 0.05). Informacji o tym, jak inni ludzie radzą sobie z podobnymi problemami zdrowotnymi, poszukiwało 20% (badanie A) i 33% (badanie B) respondentów (p > 0.05). Informacji dotyczących różnych metod leczenia danej jednostki chorobowej poszukiwało w sieci odpowiednio 40% i 51% respondentów (p > 0.05). Prawie 51% respondentów w badaniu A i 56% w badaniu B poszukiwało w Internecie informacji zdrowotnej, kiedy nie czuli się dobrze lub byli chorzy (p > 0.05). Wnioski: Liczba osób korzystających z Internetu w celach zdrowotnych jest bardzo duża, zarówno w grupie referencyjnej, jak i w grupie pacjentów chorych na alergie dróg oddechowych i/lub astmę. Osoby chorujące długotrwale weryfikowały w Internecie diagnozę postawioną przez lekarza znacznie częściej niż grupa referencyjna. Full article

W pracy przedstawiono dane dotyczące inhalatora suchego proszku (DPI, dry powder inhaler) typu Forspiro^®. Forspiro^® jest wielodawkowym, blistrowym DPI II generacji, o średnioniskim oporze wewnętrznym oraz optymalnym przepływie wdechowym rzędu 42−134 L/min. Inhalator Forspiro^® jest bardzo prosty w użyciu i większość chorych na astmę lub POChP może użyć go poprawnie w sposób intuicyjny. Urządzenie posiada oryginalne sposoby kontroli przyjęcia dawki leku, w tym precyzyjny licznik dawek. Inhalator Forspiro^® jest bardzo dobrze postrzegany przez chorych na astmę lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, ma bowiem cechy zbliżone do “idealnego DPI”.
Full article

Wstęp: Celem badania było porównanie ciężkości astmy, jakości życia, jakości snu, zaburzeń oddychania w czasie snu i markerów zapalenia u chorych na astmę z otyłością, z lub bez zespołu metabolicznego z analogicznymi parametrami w grupie chorych na astmę bez otyłości. Materiał i metody: Do badania włączono 60 chorych na astmę, których podzielono na równe pod względem liczebności grupy chorych bez otyłości (NOA non-obese), otyłych bez zespołu metabolicznego (OANMS, obese without metabolic syndrome) oraz otyłych z zespołem metabolicznym (OAMS, obese with metabolic syndrome). Przedmiotem oceny była ciężkość astmy, jakość życia oraz jakość snu za pomocą kwestionariuszy i stężenia markerów zapalenia (FENO, hs-CRP, IL-5, IL-6 i leptyna). Badanie uzyskało aprobatę komisji etycznej odpowiedniej dla instytucji. Wyniki: Wyniki badań wskazują, że chorzy z grupy OAMS mogą reprezentować podtyp astmy o istotnie cięższym przebiegu (p < 0,05), gorszej jakości życia (p < 0.05), większym ryzyku obturacyjnego bezdechu podczas snu (p < 0.05), z obniżoną czynnościową pojemnością zalegającą (FRC) (p < 0.05), wyższymi stężeniami markerów zapalenia (leptyna i IL-6) (p < 0.05) oraz częstszym występowaniem zaburzeń oddychania podczas snu (p < 0.05) w porównaniu z grupami NOA i OANMS. Wnioski: W badaniu wykazano, że otyli chorzy na astmę, a szczególnie z zespołem metabolicznym, stanowią szczególny podtyp. Z tego powodu leczenie zespołu metabolicznego wraz z odpowiednim leczeniem astmy może być niezbędne w celu uzyskania optymalnej kontroli choroby. Full article

Wstęp: Celem badania jest wskazanie, czy w polskiej populacji osób dorosłych, w wieku 20−44 lata, istnieje zależność między stosowaniem medycyny alternatywnej a występowaniem chorób alergicznych. Ponadto dodatkowym celem pracy jest określenie czy istnieje zależność między płcią, wiekiem i miejscem zamieszkania, a stosowaniem medycyny alternatywnej. Materiał i metody: Do analizy wykorzystano część danych z projektu “Epidemiologia Chorób Alergicznych w Polsce” (ECAP). Projekt stanowił kontynuację ogólnoeuropejskiego badania European Community Respiratory Health Survey II. Pytania dotyczące medycyny alternatywnej zadano grupie 4671 respondentów w wieku 20−44 lata. Badanie zostało zrealizowane metodą kwestionariuszową. Dodatkowo przeprowadzono analizy ambulatoryjnie potwierdzające rozpoznanie chorób alergicznych. Wyniki: Z medycyny alternatywnej kiedykolwiek korzystało łącznie 22.2% wśród wszystkich respondentów biorących udział w badaniu (n = 4621). Wykazano zależność istotną statystycznie między korzystaniem z medycyny alternatywnej a deklarowaniem objawów chorób alergicznych i astmy (p < 0.001). Nie wykazano zależności istotnej statystycznie między stosowaniem medycyny alternatywnej wśród osób z rozpoznaną przez lekarzy a jakąkolwiek postacią astmy lub alergicznego nieżytu nosa (p > 0.05). Wnioski: Występowanie objawów chorób alergicznych i astmy wpływa na częstość korzystania z medycyny alternatywnej. Częstość stosowania medycyny alternatywnej nie jest jednak zależna od potwierdzonej przez lekarza choroby alergicznej lub astmy. Full article