Search Results (2)

Wstęp: Astma jest najczęstszą chorobą przewlekłą u dorosłych. Wpływa istotnie na jakość życia. Wyniki badań wskazują, że depresja i lęk często występują u chorych na astmę. Materiał i metody: Do badania włączono 96 chorych na astmę, których podzielono na dwie grupy: chorych z astmą kontrolowaną (n = 33) i niekontrolowaną (n = 63). Stopień kontroli choroby oceniano przy użyciu Testu Kontroli Astmy (ACT, Asthma Control Test). W badaniu wykorzystano również kwestionariusz SF-36 (Short Form 36) oraz HADS (Hospital and Depression Scale). Wyniki: Analiza korelacji pomiędzy jakością życia i nasileniem depresji wykazała niską punktację jakości życia w domenie psychicznej (MCS, mental component score) u chorych z dobrą kontrolą astmy (71.8—pacjenci bez depresji; 53.4—pacjenci z prawdopodobną depresją; 51.4—pacjenci z depresją; p = 0.032). Podobna analiza pomiędzy jakością życia a poziomem lęku w tej grupie chorych nie wykazała korelacji ani w domenie funkcjonowania fizycznego (PCS, physical component score), ani w psychicznej. W grupie chorych z astmą niekontrolowaną lęk i depresja korelowały negatywnie z jakością życia w domenie funkcjonowania fizycznego i psychicznej. Lęk i depresja są bardziej nasilone u chorych z niekontrolowaną astmą. Takie czynniki, jak płeć żeńska, stopień kontroli astmy, ciężkość choroby, palenie, a także rozpoznanie zaburzeń lękowych i depresji są predyktorami złej jakości życia u chorych na astmę. Wnioski: Lęk i depresja występują u chorych na astmę, a nasilenie tych objawów jest większe u pacjentów z niekontrolowaną astmą. Płeć żeńska, zła kontrola choroby, ciężki przebieg, palenie oraz współistniejący lek i depresja są predyktorami istotnie obniżonej jakości życia u chorych na astmę. Full article

Wstęp: Spirometria jest podstawową techniką wykorzystywaną w diagnozowaniu i monitorowaniu chorób obturacyjnych. Coraz większą grupę objętą badaniami spirometrycznymi stanowią osoby w wieku podeszłym, które ukończyły 65. rok życia. Celem pracy była ocena jakości wykonania spirometrii (pomiaru krzywej przepływ–objętość) u osób w tej grupie wiekowej w odniesieniu do obowiązujących kryteriów jakościowych zdefiniowanych w zaleceniach ERS/ATS 2005 i PTChP 2006. Materiał i Metody: Badanie miało charakter retrospektywny. Przeanalizowano wyniki badań spirometrycznych 1271 osób w wieku 65–94 lata, którym wykonano spirometrię w Pracowni Fizjopatologii Oddychania Kujawsko-Pomorskiego Centrum Pulmonologii w Bydgoszczy w ciągu 6 miesięcy. W tej grupie było 759 mężczyzn (śr. wiek: 73.2 ± 5.9 roku) oraz 512 kobiet (śr. wiek: 73.2 ± 5.7 roku). Oceniano wykonanie spirometrii na podstawie analizy kodów błędów przypisywanych sesji spirometrycznej przez oprogramowanie JLab 5.31 systemu pomiarowego MasterScreen (CareFusion). Wyniki: Spośród 1271 osób spirometrii nie wykonało 29 badanych (2.3%). U pozostałych 1242 osób stwierdzono: bezbłędnie wykonaną spirometrię u 415 (33.4%); jeden błąd u 673 (54.2%); 2 błędy u 136 (11%); 3 błędy u 15 (1.2%) i 4 błędy u 3 osób (0.2%). Analizując poszczególne błędy, stwierdzono: brak plateau na końcu wydechu u 747 (60.1%) (w tym jedynie 25—2% badanych miało FET < 6 s), zbyt dużą wartość BEV u 7 (0.6%) osób; gwałtowne zakończenie wydechu u 36 (2.9%); brak powtarzalności FVC u 43 (3.5%) i FEV₁ u 169 (13.6%) badanych. Wnioski: Najczęściej występującym błędem było nieosiąganie plateau na końcu wydechu. Dlatego zwrócenie szczególnej uwagi na końcową fazę wydechu w czasie badania powinno przyczynić się do zwiększenia odsetka prawidłowo wykonanych spirometrii u osób w podeszłym wieku. Full article