Search Results (10)

Płuco połykacza ognia jest ostrym procesem zapalnym miąższu płuc wywołanym aspiracją węglowodorów w postaci płynnej. Schorzenie klasyfikuje się jako szczególną postać chemicznego zapalenia płuc o charakterze toksycznym. W pracy przedstawiono przypadek połykacza ognia-amatora, który przypadkowo zaaspirował do dróg oddechowych około 1/3 szklanki płynnej podpałki do grilla zawierającej mieszaninę płynnych węglowodorów. Kilka godzin później u chorego wystąpiły nasilone objawy chorobowe, w tym osłabienie, wzrost ciepłoty ciała, opłucnowy ból w klatce piersiowej na wysokości mostka, bóle mięśni pleców, nasilona duszność i suchy kaszel. W badaniu radiologicznym płuc stwierdzono zagęszczenia miąższowe w płatach dolnych, głównie po stronie lewej oraz zmiany o charakterze pneumatocele. Po upływie około tygodnia od incydentu nastąpiła poprawa stanu klinicznego chorego, a w ciągu trzech miesięcy zmiany radiologiczne ustąpiły prawie całkowicie. Opis przypadku uzupełniono przeglądem piśmiennictwa dotyczącego płuca połykacza ognia. Full article

Duszność jest nieswoistym objawem wymagającym szybkiej diagnostyki, trafnego rozpoznania i właściwego leczenia. Do najczęstszych przyczyn duszności należy zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) i przewlekłej niewydolności serca (PNS). Różnicowanie właśnie tych dwóch stanów chorobowych wydaje się kluczowe w diagnostyce stanów nagłych. Jednocześnie podstawowe narzędzia diagnostyczne jakimi dysponuje lekarz izby przyjęć, takie jak klasyczne badanie rentgenowskie (RTG) klatki piersiowej, elektrokardiografia (EKG) czy badanie stężenia peptydów natriuretycznych, bywają niejednoznaczne. Poszukiwanie dodatkowego narzędzia diagnostycznego wydaje się więc uzasadnione i potrzebne. Przezklatkowa ocena ultrasonograficzna płuc jest prostym i łatwo dostępnym badaniem, umożliwiającym wczesną i jednoznaczną diagnostykę obrzęku płuc oraz różnicowanie go z innymi, niekardiologicznymi przyczynami duszności. Poniższy artykuł poglądowy przybliża aktualną wiedzę na temat przezklatkowego badania ultrasonograficznego płuc (PBUP), zwłaszcza w odniesieniu do jego przydatności klinicznej w różnicowaniu przyczyn nasilenia duszności. Full article

Najczęstszymi wskazaniami do diagnostyki pulmonologicznej są: duszność i zmiany w obrazie radiologicznym klatki piersiowej. Przedstawiono przypadek 71-letniego pacjenta skierowanego z Poradni Lekarza Rodzinnego z powodu zmian stwierdzonych w obrazie radiologicznym klatki piersiowej oraz nasilającej się duszności. Pacjent od kilku lat leczony z powodu choroby niedokrwiennej mięśnia sercowego i zaburzeń rytmu. W wykonanym badaniu komputerowym klatki piersiowej stwierdzono obecność ringu naczyniowego aorty. Ring naczyniowy aorty jest wadą polegającą na nieprawidłowym przebiegu wielkich pni naczyniowych, które tworzą pierścień naczyniowy otaczający pełnym lub częściowym obwodem struktury śródpiersia (przełyk, tchawicę). Obserwowane objawy kliniczne są skutkiem ucisku i stopnia jego natężenia na narządy śródpiersia. Wada naczyniowa w postaci ringu naczyniowego jest rozpoznawana we wczesnym okresie rozwoju niemowlęcym dziecięcym. Stwierdzenie jej obecności w starszym wieku jest przypadkiem kazuistycznym. Full article

Zarostowe zapalenie oskrzelików jest rzadką chorobą płuc, której istotą jest podśluzówkowe i okołooskrzelikowe włóknienie oskrzelików prowadzące do koncentrycznego zwężenia ich światła. J edną z częstych przyczyn powyższych zmian jest inhalacja toksycznych gazów, oparów i dymów. Z a kluczowe we wstępnej diagnostyce uważa się stwierdzenie nieodwracalnej obturacji ze zmniejszeniem wartości FEV₁ poniżej 60%, po wykluczeniu innych przyczyn tych zaburzeń. Ostateczne rozpoznanie opiera się na badaniu histologicznym wycinka płuca. Niezależnie od czynnika sprawczego, rokowanie jest złe, a efekty podejmowanych prób leczenia pozostają niezadowalające. W pracy przedstawiono przypadek młodego chemika narażonego wskutek niestosowania środków ochronnych na toksyczne działanie gazów i oparów. Duszność wysiłkowa oraz nieodwracalne zaburzenia obturacyjne stały się powodem diagnostyki chorego na oddziale chorób płuc. Na podstawie badania histologicznego wycinka płuca rozpoznano zarostowe zapalenie oskrzelików. Full article

Leflunomid (LEF), pochodna izoksazolowa, należy do leków przeciwreumatycznych modyfikujących przebieg choroby (DMARDs), które stanowią podstawę leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS). J est lekiem skutecznym i bezpiecznym u chorych na RZS w sytuacji, gdy standardowe leczenie nie spowodowało znaczącej poprawy lub było źle tolerowane, ale może wywoływać śródmiąższową chorobę płuc. Czynnikami ryzyka wystąpienia śródmiąższowej choroby płuc wywołanej LEF są: stwierdzane wcześniej zmiany śródmiąższowe w płucach, palenie papierosów, niska masa ciała i stosowanie dawki nasycającej. W pracy przedstawiono przypadek 59-letniego chorego na RZS, z nikotynizmem w wywiadzie, leczonego w przeszłości metotreksatem (MTX), u którego wystąpiły duszność, kaszel i gorączka po około 2 miesiącach leczenia LEF. Z astosowano metyloprednizolon w pulsach, następnie prednizon i cyklofosfamid. Po okresie przejściowej poprawy doszło do narastania niewydolności oddechowej i zgonu. Full article

Tłuszczakomięsaki to rzadkie nienabłonkowe nowotwory złośliwe, które mogą rozwijać się w różnych strukturach klatki piersiowej (m.in. w miąższu płuca, śródpiersiu, opłucnej lub ścianie klatki piersiowej). W pracy opisano przypadek 35-letniej pacjentki, którą przyjęto w celu diagnostyki dużego guza w lewej połowie klatki piersiowej. Z głaszała kaszel od 2 tygodni oraz postępującą duszność wysiłkową od 8 miesięcy. W badaniach radiologicznych uwidoczniono ogromny guz, o gładkich zarysach, który w tomografii komputerowej klatki piersiowej (TK klp) miał heterogenną strukturę i był zlokalizowany w lewej opłucnej, przylegał do ściany klatki piersiowej, uciskał miąższ lewego płuca oraz przemieszczał śródpiersie i serce na prawą stronę. Nie stwierdzono powiększonych węzłów chłonnych ani w badaniu przedmiotowym, ani w TK klp. Ultrasonografia jamy brzusznej była prawidłowe. Pacjentka nie miała widocznych i wyczuwalnych zmian na kończynach ani tułowiu. Z ostała zakwalifikowana do torakotomii, w czasie której usunięto guz wraz z przylegającym na niewielkim odcinku trzecim żebrem i ścianą klatki piersiowej. W czasie zabiegu nie stwierdzono naciekania płuca ani śródpiersia. Guz o wymiarach 17.5 × 18 × 10 cm ważył 1690 g. Badanie histologiczne i wykonane barwienia dodatkowe pozwoliły na rozpoznanie dobrze zróżnicowanego tłuszczakomięsaka, podtyp włókniejący. Według oceny autorów niniejszej pracy guz wywodził się ze ściany klatki piersiowej. W prezentowanym przypadku resekcja guza była jedyną zastosowaną metodą leczenia. W ciągu 6 miesięcy od operacji nie stwierdzono wznowy choroby. Full article

Pneumocystozowe zapalenie płuc (PCP) jest jedną z wielu infekcyjnych chorób układu oddechowego u zakażonych HIV wywoływaną przez patogen Pneumocystis jiroveci, zaliczany do grzybów. Pneumocystoza jest od ponad 30 lat najczęstszą chorobą wskaźnikową zespołu nabytego niedoboru odporności (AIDS). Najważniejszym czynnikiem ryzyka rozwoju PCP jest obniżenie liczby limfocytów T CD4⁺ poniżej 200 komórek/mcL. Objawy kliniczne choroby to: przewlekły kaszel, duszność i osłabienie. W badaniu gazometrycznym krwi tętniczej lub arterializowanej krwi kapilarnej często stwierdza się hipoksemię, a w tomografii komputerowej o wysokiej rozdzielczości — obraz matowej szyby. Leczeniem z wyboru jest parenteralne podawanie trimetoprimu z sulfametoksazolem, U chorych w średnim i ciężkim stanie zaleca się systemowe podawanie glikokortykosteroidów. Współistnienie zakażenia wirusem cytomegalii (CMV) pogarsza rokowanie chorych. Narządowego zajęcia w przebiegu zakażenia CMV należy poszukiwać u chorych z liczbą komórek T CD4⁺ poniżej 50/mcL. Kwestią sporną pozostaje leczenie zakażenia CMV u chorych z rozpoznanym PCP. Uważa się, że w większości przypadków zakażenie CMV pozostaje bezobjawowe. Glikokortykosteroidy podawane w przypadkach PCP o cięższym przebiegu mogą pogarszać rokowanie i promować rozwój objawowego cytomegalowirusowego zapalenia płuc. W pracy przedstawiono dwa przypadki PCP, które były pierwszym objawem zakażenia HIV. W obu udowodniono również zakażenie CMV. Full article

Choroba zarostowa żył płucnych (PVOD) jest bardzo rzadką przyczyną nadciśnienia płucnego o ciężkim przebiegu i złym rokowaniu. W pracy zaprezentowano przypadek 24-letniego pacjenta, u którego pierwszymi symptomami choroby były narastająca duszność i pogorszenie tolerancji wysiłku. Pacjent, do czasu postawienia właściwej diagnozy na podstawie wyniku badania histopatologicznego wycinka z biopsji płuca, był leczony antagonistami wapnia i glikokortykosteroidami na podstawie wstępnej diagnozy nadciśnienia płucnego i choroby śródmiąższowej płuc. Przypadek ten ukazuje, że PVOD to jednostka trudna diagnostycznie i oporna na wszelkie leczenie zachowawcze, co jest szczególnie niekorzystnym czynnikiem rokowniczym dla pacjentów. Wobec braku skutecznego leczenia farmakologicznego i wysokiej śmiertelności pacjentów chorujących na PVOD, zrozumienie patogenezy choroby zarostowej żył płucnych, a także różnicowanie jej z tętniczym nadciśnieniem płucnym oraz poszukiwanie nowych metod terapeutycznych pozostają ważnymi wyzwaniami dla współczesnej medycyny. Full article

Chorzy na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) są znacząco nieaktywni fizycznie. Głównym czynnikiem ograniczającym ich zdolność wysiłkową jest duszność. Poprawa zdolności wysiłkowej tych chorych zmniejsza u nich objawy kliniczne, ograniczenie czynności płuc, częstość zaostrzeń oraz poprawia jakość życia i rokowanie, dlatego rehabilitacja ruchowa ogrywa zasadniczą rolę w leczeniu chorych na POChP. Wykazano, że stosowanie leków rozszerzających oskrzela przed wysiłkiem zmniejsza u chorych odczuwaną w jego trakcie duszność i umożliwia stosowanie rehabilitacji ruchowej. W pracy omówiono jej rolę w POChP. Full article

Rozstrzenie oskrzeli charakteryzuje nieodwracalne rozszerzenie oskrzeli, nawracające infekcje dróg oddechowych, kaszel z odkrztuszaniem wydzieliny oraz duszność. Czynniki powodujące powstanie rozstrzeni są różnorodne. Leczenie obejmuje: leczenie przyczynowe, antybiotykoterapię, higienę drzewa oskrzelowego oraz rzadko—leczenie chirurgiczne. Długość czasu przeżycia wiąże się z współwystępowaniem innych chorób oraz rozwojem powikłań rozstrzeni oskrzeli. W artykule przedstawiono przypadek chorego na rozstrzenie oskrzeli. Wykonywane w czasie wieloletniej obserwacji RTG klatki piersiowej oraz analiza objawów i wyników badań czynnościowych płuc wskazują na stopniową progresję choroby leczonej standardowymi metodami. Full article